Κάποιες είναι φτιαγμένες από ταπεινά υλικά του Σύμπαντος, όπως είναι οι πέτρες. Γη, φωτιά και νερό. Άλλες είναι από ξύλο, κοράλλι ή αρωματικό κεχριμπάρι κι άλλες από σπόρους. Δώρα της φύσης λοιπόν οι χάντρες, δουλεμένες με τον έρωτα και το μεράκι των ανθρώπων.

Αρχαίες όσο και η καλλιτεχνική φύση αυτών που τις ξεχώρισαν, τις θαύμασαν, τις χάιδεψαν και τις μεταμόρφωσαν στο πέρασμα των αιώνων, σε κομψούς ταξιδευτές που διηγούνται τις ιστορίες των μακρινών τόπων από τους οποίους προέρχονται.

Γεννήθηκαν και ξαναγεννήθηκαν στο πέρασμα αυτών των αιώνων, έγιναν φυλαχτά ή σύμβολα αποτροπαϊκά, ψιθύρισαν με το κροτάλισμά τους τα άρρητα ονόματα του Θεού, έγιναν παρέα στην μοναξιά και σύντροφοι στους καημούς των ανθρώπων, έγιναν κομπο-λόγια, μεταμορφώθηκαν σε μουσική, σε παιχνίδια, σε στολίδια. Τα χρώματα, η αφή τους, ο ήχος τους πάντα γοητεύουν και μελώνουν τις ψυχές των ανθρώπων. Και κάποιοι από αυτούς, τις μετουσιώνουν σε Αθάνατη Τέχνη.

Το κάθε τέλος, περιέχει πάντα, μία καινούργια αρχή. Έτσι και οι χάντρες συνεχίζουν το ταξίδι τους μέσα στον αιώνιο χρόνο και στις θνητές ζωές μας. Συνεχίζουν να ζουν, να ηχούν, να σε προσκαλούν να τις χαϊδέψεις, να τις μυρίσεις, να τις αφουγκραστείς, να σε παρηγορήσουν. Κάθε φορά έχουν να διηγηθούν μία νέα ιστορία.

Αυτή την φορά, είναι η ιστορία ενός κοσμήματος.