Τα κλειδιά της Πανδώρας 2018

«Τα κλειδιά της Πανδώρας»

Έκθεση ζωγραφικής και κοσμήματος 

H Περιφέρεια Ν. Αιγαίου με την ευγενική υποστήριξη του Γαλλικού Προξενείου Ρόδου διοργανώνει την έκθεση ζωγραφικής και κοσμήματος «Τα κλειδιά της Πανδώρας» στο Κατάλυμα της Γαλλίας στην Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου, από 4-18 Αυγούστου 2018.

Ζωγραφική: Μιχάλης Βομβύλας 

Κόσμημα: Άθας Χατζηϊωάννου

Εγκαίνια: Σάββατο 4 Αυγούστου, ώρα 20.00

Δύο καλλιτέχνες, δύο φίλοι «εκτίθενται» από κοινού, ενώνοντας την τέχνη, την φαντασία, τις ευαισθησίες τους και την ιδιαίτερη ματιά τους.

Στα «Κλειδιά της Πανδώρας» ο Άθας Χατζηϊωάννου, εμπευσμένος από την ελληνική ιστορικότητα, εκφράζει την πολυεπίπεδη δημιουργικότητά του σ’ ένα δικό του είδος χορού, δημιουργώντας εξαίσια κοσμήματα που μας αφηγούνται ιστορίες σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

Τα κοσμήματα του Άθα δένουν και συνυπάρχουν αρμονικά με τα έργα του Μιχάλη Βομβύλα που μας προσφέρει έναν απολαυστικό, εκλεπτυσμένο σχολιασμό της σύγχρονης πραγματικότητας μέσα από τα νέα ζωγραφικά του έργα.

ΑΙΘΟΥΣΑ Α’
«ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ»

ΑΙΘΟΥΣΑ Β’
«ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ»
«ΚΟΜΠΟ-ΛΟΓΙΑ»
«ΚΥΡΗΝΑΪΚΗ ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ»

ΑΙΘΟΥΣΑ Γ’
«ΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ»

Από τη Βεγγάζη της Λιβύης στη Ρόδο κι από εκεί στην Ιταλία, στο Βερολίνο και πάλι στη Ρόδο. Αρχιτεκτονική, χορός και… dancing jewels! Η ζωή του Άθα Χατζηϊωάννου, όπως τη διηγήθηκε στην Ευρυδίκη Κοβάνη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΘΑ
Γεννήθηκα στη Βεγγάζη της Λιβύης, το μέρος όπου βρέθηκε ο πατέρας μου μετανάστης από την Σύμη και ο πατέρας της μητέρας μου, όταν έφυγε με τους διωγμούς από τη Σμύρνη. Έχω όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια εκεί, με όλα τα παιδιά, Έλληνες και Άραβες, να παίζουμε μαζί και τις εκδηλώσεις της δραστήριας ελληνικής παροικίας. Βέβαια, κάποια στιγμή, επί Καντάφι, μας έδιωξαν. Τότε γυρίσαμε στη Ρόδο, όπου είχε συγγενείς ο πατέρας μου.
Το όνειρό μου ήταν ανέκαθεν ο χορός. Όμως τη δεκαετία του ’70 η μόνη σχολή χορού στήν Ρόδο δεν έπαιρνε αγόρια. Στα δεκαοκτώ μου έφυγα για την Ιταλία. Επίσημα για να σπουδάσω αρχιτεκτονική, αλλά στην ουσία για να αφοσιωθώ στη μεγάλη μου αγάπη, στο χορό. Κάτι που έκανα για τα επόμενα 40 χρόνια, αρχικά σαν χορευτής, μετά σαν δάσκαλος και χορογράφος σε δημόσιες, ιδιωτικές σχολές χορού και θεάτρου και από το 1987 με τη δική μου σχολή και πολιτιστικό σύλλογο «Ανδρομέδα» κι ένα δικό μου στυλ σύνθεσης, όπου ο χορός είναι «σκέψη, επικοινωνία και αφήγηση».
Παράλληλα με τον χορό με ενδιέφεραν όλες οι τέχνες : ζωγραφική, γλυπτική, μουσική… Πέρα από τις παραστάσεις και τις συμμετοχές σε φεστιβάλ με την ομάδα μου και τις σχολές όπου δίδασκα, παράλληλα διοργάνωνα σεμινάρια και εργαστήρια σύγχρονου χορού και χοροθέατρου σε πολλές ιταλικές πόλεις και συνεργάστηκα με θεατρικούς σκηνοθέτες. Ασχολήθηκα με σκηνικά, κοστούμια, κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις, μπήκα στο πνεύμα και εμπλουτίστηκα. Γέμισα μια βαλίτσα με πράγματα και ιδέες.
Ο ελληνικός πολιτισμός και οι αρχιτεκτονικές μελέτες επηρέαζαν πάντα τα θέματά μου, τις χορογραφικές ενότητες, τις μουσικές επιλογές, τη σκηνογραφική εγκατάσταση και τη σύλληψη των κοστουμιών. Όλα τα διεθνή βραβεία που απόσπασα σαν χορογράφος ήσαν με ελληνικά θέματα και ελληνική μουσική (Χατζιδάκις, Σπανουδάκης, Μητσάκης). Όλα αυτά κράτησαν μέχρι το 2013 που έδωσα την τελευταία μου παράσταση στην Ιταλία και το 2014 μετακόμισα με τη σύζηγό μου στο Βερολίνο. Εκείνη στην Ιταλία είχε κατάστημα με αντίκες, κεραμικά, έπιπλα, είχε ειδικευθεί στο liberty και deco, με πολύ όμορφα πράγματα της δεκαετίας του ’20, ’30, ’40 και ωραίο design. Η οικονομική κρίση την χτύπησε αμέσως και το μαγαζί έκλεισε γρήγορα.
Στο Βερολίνο πέρα του χορού ήθελα να δημιουργήσω κάτι το ξεχωριστό. Οι αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ξύπνησαν τότε μέσα μου.
Ο πατέρας μου στη Βεγγάζη ήταν χρυσοχόος. Έφτιαχνε κοσμήματα από χρυσό και ασήμι για τους γάμους των μουσουλμάνων. Μου άρεσε να τον βοηθάω με τα μικρά μου χέρια κι αυτός μου έδινε οδηγίες στο τι να κάνω. Ξαναγυρνάνε αυτά κάποτε.
Άρχισα να συναρμολογώ κοσμήματα από ετερόκλητα υλικά, όπως χάνδρες διαλεγμένες απ όλο τον κόσμο, γυαλιά, κουμπιά, κλειδιά, κοχύλια και κομμάτια από παλιά ενδύματα. Ήθελα να τα φωτογραφίσω στην Ελλάδα, με το δικό μας φως και ήλιο, για να τα προωθήσω μέσα στο διαδίκτυο. Τυχαία, τα είδε μια φίλη μου από Θεσσαλονίκη, όταν ήλθε στην Ρόδο. Είχα να τη δω πάρα πολλά χρόνια, από τότε που είμασταν συμφοιτητές στη Ρώμη στην αρχιτεκτονική. Της άρεσαν, με βοήθησε στο να τα προωθήσω μέσα από τις γνωριμίες της. Τα πρώτα μου δημιουργήματα ήταν διαφορετκά μεταξύ τους , ατάκτως ερριμμένα, χωρίς μία συγκεκριμένη γραμμή. Η γοητεία τους ήταν ότι το κάθε υλικό ήταν παλιό και αυθεντικό, με τη δική του ιστορία.
Στο επόμενο βήμα, αναζήτησα θέμα για να κάνω κάτι ενιαίο. Διάλεξα δύο κομμάτια, ένα με κλειδί κι ένα με αστερία κι άρχισα να φτιάχνω περιδέραια. Έτσι προέκυψε η σειρά με τα «κλειδιά της Πανδώρας» και η σειρά της “Αμφιτρίτης”.
Η πρώτη μου έκθεση έγινε το 2017 στην Καλαμαριά στον πολυχώρο “Zak Expose” μαζί με ένα φίλο Γερμανό που έκανε κολλάζ και φωτογράφιζε σκουριές. Ήταν το πρώτο εκτός Ρόδου βάπτισμα γνωριμίας της τέχνης μου με το κοινό. Η επιτυχία αυτής της έκθεσης, οι ευμενείς κριτικές και τα σχόλια με ώθησαν στο να κάνω σχέδια και να στήσω το σκηνικό για μια “παράσταση” κοσμημάτων στον τόπο μου.
Για την υλοποίηση αυτής της τολμηρής απόφασης με βοήθησαν, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, η φίλη μου Μαρία Τυραδέλλη, που μετά από χρόνια απουσίας μου από την Ρόδο, με γνώρισε με την τέχνη του συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Μιχάλη Βομβύλα. Ο Μιχάλης μου έφτιαξε και την αφίσα της έκθεσης στην Θεσσαλονίκη. Η πρόξενος της Γαλλίας Κα Αλίκη Μοσχή Γκωγκέ, με την ιδέα να παντρέψω το κόσμημα με την ζωγραφική, συνέβαλε σε αυτήν την “παράσταση” και να συνεκθέσω με τον δημιουργό της αφίσας. Για αυτό τον σκοπό μας παραχώρησε μετά και από την συναίνεση της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, το Κατάλυμα της Γαλλίας στην μεσαιωνική πόλη της Ρόδου.
Στο στήσιμο της έκθεσης δεξί μου χέρι είχα τον αδερφό μου, που με τις κατασκευές του υλοποίησε τα σχέδια μου για την διαμόρφωση του χώρου και την παρουσίαση των έργων μου.
Το θέμα της έκθεσης, «Τα Κλειδιά της Πανδώρας», είναι μια συλλογή από περιδέραια φτιαγμένα με γυαλί, μουράνο, κεραμικά, με κοινό ότι όλα έχουν ένα κλειδί… παλιά, σκουριασμένα κλειδιά από παλαιοπωλεία, πατάρια, σπίτια κλπ. Όπως και με τις χορογραφίες μου, εξακολουθώ να γοητεύομαι από τον ελληνικό πολιτισμό. Έξι από τα περιδέραια είναι εμπνευσμένα από τη Λιβύη και τις πέντε αρχαίες ελληνικές αποικίες στην ανατολική της ακτή, την Κυρηναϊκή Πεντάπολη. ΄Ενα άλλο θέμα είναι τα περιδέραια της μυθικής Αμφιτρίτης, εκείνα από τον μύθο της Αράχνης και από την νεότερη μας ιστορία τους πήρα τον ρόλο που έπαιζαν τα κομπο-λόγια.
Με τον Μιχάλη Βομβύλα βάλαμε και οι δύο μας την αγάπη και το μεράκι στο στήσιμο αυτής της έκθεσης με την υπόσχεση να την διακόψουμε αν έστω και ένα άτομο δεν βγει με ένα χαμόγελο στα χείλη απο αυτήν.
Ελπίζω ο κόσμος να απολαύσει αυτήν την παράσταση.